Uznanie narciarstwa biegowego
Uznanie narciarstwa biegowego
Anonim

Poznaj Kikkana Randalla, najbardziej ekscytującą rzecz w narciarstwie biegowym od… na zawsze

Jeśli Kikkan Randall zdobędzie złoto w biegach przełajowych 11 lutego, jak przewiduje większość ekspertów, będzie to pierwszy w Stanach Zjednoczonych i pierwszy medal olimpijski zdobyty przez Amerykanina w tym sporcie od czasu, gdy Bill Koch zabrał do domu srebro w 1976 roku. Jej największe osiągnięcie może jednak przekonywać ludzi, że narciarstwo biegowe jest zabawą.

31-letnia Randall, z pasemkami różu w blond włosach i zamiłowaniem do boa z piór, wnosi punkowy styl snowboardzisty do skądinąd statecznego sportu. Ściga się również w sprincie, wydarzeniu, które do 2001 roku nie było częścią elitarnych zawodów. (Zadebiutowało na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City). W porównaniu z 30-kilometrowym grindem, który zawsze definiował biegi przełajowe, sprint jest półtora kilometra furii, podczas której sześciu sportowców idzie łokieć do łokcia po pagórkowatym, krętym torze. Pomyśl o Roller Derby na śniegu.

„Na trasie, która czasami ma nie więcej niż dziesięć stóp szerokości, jest sześciu narciarzy” – mówi Randall. „Masz narty i kijki jadące w różnych kierunkach i nie znasz zwycięzcy, dopóki nie rzuci się na metę”.

Randall zdobył mistrzostwo świata w sprincie w 2012 roku, a następnie powtórzył w zeszłym roku, zdobywając złoto w sztafecie sprinterskiej na Mistrzostwach Świata z kolegą z drużyny Jessie Diggins. Znana z agresywnego podejścia do treningu w liceum, jej koledzy z drużyny biegaczy nazwali ją Kikkanimal – swój sukces przypisuje charakterystycznemu programowi fitness, który łączy długie godziny pracy wytrzymałościowej z podnoszeniem ciężarów olimpijskich.

Dwa razy w tygodniu Randall, który mierzy metr siedemdziesiąt pięć cali i waży 135 funtów, z mięśniami brzucha Adonisa i bicepsem boksera, wykonuje serię power cleanów i rwania. Robi też podciąganie z 60-kilogramowym ciężarem zwisającym z jej talii. „Wchodząc w sezon 2011, zaczęłam pracować z trenerem siłowym i wtedy moje wyniki poprawiły się” – mówi. „Zauważyłem nowy poziom mocy podczas jazdy na nartach”.

Aby przygotować się do igrzysk olimpijskich, Randall, która w sprincie w 2010 roku ukończyła sprint na ósmej pozycji, poleciała helikopterem z Anchorage na Alasce do Eagle Glacier, gdzie w lipcu jej trenerzy zbudowali replikę toru sprinterskiego w Soczi. „Kiedy tam dotrzemy, nadal będą jakieś dzikie karty” – mówi. „Ale będę gotowy”.

Zalecana: