Spisu treści:

Czy nie można już bezczynności ocalić las deszczowy Wielkiego Niedźwiedzia?
Czy nie można już bezczynności ocalić las deszczowy Wielkiego Niedźwiedzia?
Anonim
Obraz
Obraz

Protest dotyczący rurociągu. Zdjęcie: Inicjatywa Dereń

Wśród coraz bardziej konserwatywnego Kanadyjczyka

rząd skupiony na eksploatacji zasobów ziemi, rdzenni mieszkańcy tego kraju powstali oddolnie

ruch protestacyjny o nazwie Idle No More.

Ruch protestacyjny Idle No More narodził się pod koniec 2012 roku, rozpoczęte przez czterech aktywistów w Saskatchewan, którzy chcieli zdobyć poparcie dla wiecu

przeciwko szeroko zakrojonej ustawie C-45, która usunęłaby znaczące plemiona

nadzór nad kanadyjskimi drogami wodnymi poprzez remont 130-letniego Navigable w tym kraju

Ustawa o ochronie wód. Ale ustawa minęła tuż przed Bożym Narodzeniem. Jego przejście

tylko podsyciło ruch, co również pobudza rdzennych mieszkańców

grupy nie tylko w Kanadzie, ale także w USA i Ameryce Południowej. Demonstracje związane z ruchem rozpoczęły się od Kalifornii przez Wisconsin po Maine.

Sprawiedliwość środowiskowa jest jednym z głównych tematów:

zaadresowany, a w Kolumbii Brytyjskiej protesty skupiają się na Bramie Północnej, a

zaproponował rurociąg, który miałby przebiegać 730 mil, przecinając Góry Skaliste i

Pasma górskie wybrzeża i setki dróg wodnych przed końcem w języku brytyjskim

Las deszczowy Great Bear w Kolumbii, jeden z największych przyległych obszarów

lasy deszczowe strefy umiarkowanej pozostawione na świecie.

Podczas gdy prasa w Stanach Zjednoczonych nie zajmowała się tym

wiele protestów, Idle No More to ważna wiadomość w Kanadzie i ruchu

nabrała znacznego rozpędu za pośrednictwem Twittera (co zobaczysz, wyszukując

#idlenomore). Idle No More protesty, często w stylu flash-mob

przyciągają kręgi bębnów w centrach handlowych i innych miejscach publicznych

tysięcy uczestników i skutkujące aresztowaniami za nieposłuszeństwo obywatelskie.

Podczas gdy powiązania między Idle No More a Northern

Ruch protestacyjny Gateway jest nieformalny, jest częścią szerszej reakcji między

rdzennych Kanadyjczyków do coraz bardziej konserwatywnego rządu, mówi

Chris Darimont, profesor na Wydziale Geografii Uniwersytetu Wiktorii i dyrektor naukowy ds. Ochrony Wybrzeża Deszczowego.

„Idle No More jest potwierdzeniem suwerenności tubylców w

naszego kraju, a także sygnał bardzo głębokich niepokojów z rządem federalnym

niezwykle bezczelne próby burzenia ochrony środowiska” – mówi

Darimonta. „Trwa ochrona rzek i jezior łososiowych

rozwikłane” poprzez wysiłki legislacyjne, takie jak C-45, mówi.

PRZYGRUNT

W zeszłym roku trudna sytuacja Lasu Deszczowego Wielkiego Niedźwiedzia i jego

Ludzie byli głównym tematem filmu dokumentalnego o surfingu, współsponsorowanego przez Patagonię i Raincoast Conservation Foundation, zatytułowanego Groundswell. Rozmawiałem z

filmowiec Chris Malloy o filmie po jego premierze i powiedział, że jednym z jego głównych celów było wyeksponowanie

widzów do kultury i przywództwa, których był świadkiem wśród Pierwszego Narodu

ludzie w porcie Kitimat, gdzie rurociąg miałby ładować ropę na tankowce.

„Idle No More stał się tak widoczny u rdzennych mieszkańców

perspektywy i światopoglądy” – mówi Darimont. „To naprawdę odnosi się do tyłu

do filmu, ponieważ dominującą narrację w Groundswell zapewniają dwie osoby

młodzi rdzenni przywódcy. Pod tym względem film nieco wyprzedza krzywą”.

Film, który został

granie w sklepach surfingowych i wydarzeniach w Patagonii od jesieni będą dostępne

do pobrania 14 lutego w The Surf Network.

CZARNE ZŁOTO

Decyzja o tym, czy kanadyjski producent rurociągów Enbridge

otrzyma zielone światło pada na wspólny panel recenzentów

utworzona przez Kanadyjską Narodową Radę Energetyczną, która musi wykonać wezwanie do końca

z 2013 roku. Polityczny impet za rurociągiem wykazuje pęknięcia, mówi

Darimont, bo sprzeciw wobec niego w całej Kolumbii Brytyjskiej jest taki

głośny - nawet wśród konserwatywnej partii.

Jeśli jednak propozycja zostanie odrzucona, to się nie zmieni

fakt, że Kanada bardzo chętnie wydobywa i eksportuje swoje piaski roponośne Alberty

Surowce. Alternatywy dla rurociągu obejmują plany budowy linii kolejowej, która:

przewieźć ropę z Alberty do portu w Valdez na Alasce. Tak, ten Valdez, Alaska. Ten, który prowadzi do Prince William Sound, miejsca dość niesławnego

rozlanie.

Inną opcją byłoby zbudowanie istniejącego rurociągu, zwany Kinder Morgan, który już dostarcza ropę do południowego p.n.e., gdzie jest

załadowany na cysterny, które transportują go przez Vancouver i Puget Sound.

Tymczasem w Waszyngtonie John Kerry niedługo…

zostać sekretarzem stanu i będzie musiał podjąć decyzję w sprawie

północny odcinek rurociągu Keystone XL, który byłby

alternatywa dla ropy naftowej z piasków roponośnych, która w ostatnim czasie zyskała poparcie

Gubernator Nebraski dzięki nowej trasie, która trzymałaby rurociąg z dala od

wrażliwe warstwy wodonośne.

Zalecana: